Rzeczy, których nie wyrzuciłem
Opis
Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz – mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek – nie poddawała się. Była trudna. Była odważna.
W tej książce nie ma sentymentalizmu – matka go nie znosiła – są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie.
Właśnie tak gorszyła zacne panie. Warczała na nauczycielki. Pacyfikowała sprzedawców. Kazała milczeć antysemickim taksówkarzom. Nie reagowała na nasze: „Po co to robisz?”.
[fragment książki]
Nagrody i wyróżnienia: Paszport POLITYKI 2018, Nagroda Literacka „Nike” 2018, Nagroda Literacka GDYNIA 2018, Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza 2018.
O autorze
Marcin Wicha
Urodził się w 1972 roku, zmarł w 2025. Grafik i pisarz. Projektował okładki, plakaty i znaki graficzne. Jego teksty ukazywały się między innymi w „Autoportrecie”, „Literaturze na Świecie” i „Tygodniku Powszechnym”. Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w „Tygodniku Powszechnym”. Był felietonistą „Polityki” i „Pisma”. Wydał kilka książek dla dzieci. Autor esejów i zbiorów felietonów. Laureat Paszportu POLITYKI, Nagrody Literackiej „Nike”, Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody im. Andrzeja Siemka. Jego książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków oraz doczekały się licznych adaptacji teatralnych. Na podstawie Rzeczy, których nie wyrzuciłem powstała również opera Aleksandra Nowaka Rzeczy. Vaudeville.