Święta Wojna
Opis
Nowa książka jednego z najważniejszych polskich dokumentalistów. W ciągu ostatnich pięciu lat Wojciech Wilczyk fotografował kibicowskie graffiti w Krakowie, na Górnym Śląsku i w Łodzi, czyli tam, gdzie dochodzi do największych tarć między zwolennikami rywalizujących drużyn piłkarskich. 391 kolorowych fotografii to coś więcej niż dokumentacja zjawiska społecznego, które wielu chciałoby uznać za wąską, a więc niewartą uwagi, subkulturę. W obiektywie Wojciecha Wilczyka kibicowskie graffiti zmieniają się w pytanie o kondycję i stan świadomości całego społeczeństwa, tak łatwo dającego przyzwolenie na agresję, ksenofobię i rasizm. Prostackie napisy i rozbudowane graficznie murale tworzone przez kibiców, w których narodowa duma i rycerskość mieszają się z antysemityzmem i nawoływaniem do przemocy, każą na nowo zastanowić się nie tylko nad wykluczeniem społecznym całych grup ludności, ale też nad wartościami, na jakich ufundowana została polska polityka historyczna ostatniego ćwierćwiecza.
W książce zamieszczono teksty prof. Joanny Tokarskiej-Bakir oraz dr Anny Zawadzkiej, które stanowią antropologiczno-kulturowy komentarz do projektu i interpretują go jako swoistą wiwisekcję aktualnej kondycji polskiego społeczeństwa. Esej Adama Mazura pozwala natomiast umiejscowić Świętą Wojnę na tle całej twórczości Wojciecha Wilczyka.
Książka, wydana wspólnie z galerią Atlas Sztuki, towarzyszy wystawie pod tym samym tytułem, która była pokazywana w łódzkiej galerii w dniach od 5 grudnia 2014 roku do 16 stycznia 2015 roku. Jej następne prezentacje odbyły się w 2015 roku w BWA w Olsztynie, galerii Labirynt w Lublinie oraz w BWA w Tarnowie.
O autorze
Wojciech Wilczyk
Urodził się w 1961 roku. Jest fotografem, krytykiem sztuki, kuratorem, poetą i eseistą. Jego twórczość obejmuje przede wszystkim duże cykle dokumentalne, m.in. Kalwaria 1995–2004 poświęcony uczestnikom ceremonii religijnych w Kalwarii Zebrzydowskiej, a także kilka projektów dokumentujących rozpad architektury industrialnej na Śląsku (Z wysokości, 2001; Czarno-Biały Śląsk, 2004; Postindustrial, 2003–2006). Do jego najważniejszych prac należy cykl Niewinne oko nie istnieje 2007–2009, w którym zdokumentował on aktualny stan wszystkich istniejących jeszcze w Polsce synagog i żydowskich domów modlitwy, które nie są już dziś miejscami kultu religijnego. Prace Wojciecha Wilczyka najczęściej mają charakter studium antropologiczno-socjologicznego, w bezkompromisowy sposób podejmują ważkie problemy społeczne i egzystencjalne. Przez wielu krytyków jest uważany za najważniejszego obecnie polskiego dokumentalistę.