Kōbō Abe
( wyniki: 1 )
Urodził się w 1924 roku, zmarł w 1993. Jeden z najwybitniejszych powojennych japońskich pisarzy modernistycznych. Z wykształcenia lekarz, nigdy nie podjął praktyki lekarskiej. Zanim poświęcił się karierze literackiej, na życie zarabiał handlem ulicznym.
Należał do grupy literatów skupionych wokół czasopisma „Kindai Bungaku” oraz Yoru no Kai (Towarzystwo Nocy). Razem z poetą Hiroshim Sekine, reżyserem Hiroshim Teshigaharą i krytykiem Shin’ichim Segi założył Seiki no Kai (Towarzystwo Wieku).
W latach 1951–1962 był członkiem Japońskiej Partii Komunistycznej. Wśród inteligencji japońskiej był to okres radykalizmu politycznego, który powstał na tle rozczarowania porządkiem społecznym powojennej Japonii i niechęci do starszego pokolenia pisarzy, preferującego styl realistyczny. Został wyrzucony z partii za sprzeciw wobec metod działania jej kierownictwa, które uznawał za niedemokratyczne. Był członkiem Japońskiej Akademii Literatury (1955–1961). Prowadził w Tokio własną grupę teatralną, Abe Kōbō Studio (1973–1979).
W swoich utworach nawiązywał do twórczości Franza Kafki. W późniejszych powieściach można odnaleźć wpływy francuskiej nowej powieści z teatrem absurdu i realizmem magicznym. Bohaterowie Kōbō Abe pozostają zagubieni we współczesnym świecie, są bezbronni wobec otaczającej ich rzeczywistości. W latach 50. zainteresował się surrealizmem, co wpłynęło na późniejsze zainteresowanie fantastyką naukową. Czwarta epoka, w której komputer steruje procesem ewolucji, uznawana jest za pierwszą japońską powieść science-fiction. Międzynarodową sławę zdobył dzięki powieści Kobieta z wydm, sfilmowanej przez Hiroshiego Teshigaharę.
