Kakuzō Okakura

Urodził się w 1862 roku, zmarł w 1913. Japoński krytyk sztuki, erudyta i eseista. Studiował na uniwersytecie w Tokio, gdzie odebrał gruntowne wykształcenie w dziedzinie filozofii, historii oraz literatury chińskiej i zachodniej. Jako pracownik ministerstwa edukacji wyjechał do Europy i Stanów Zjednoczonych, by zapoznać się z zachodnią metodologią nauczania sztuki i gromadzenia oraz konserwacji zbiorów muzealnych. Był bardzo zaangażowany w ochronę japońskiego dziedzictwa kulturowego zagrożonego gwałtowną okcydentalizacją. W 1887 roku założył państwową Tokijską Szkołę Sztuk Pięknych. Wielokrotnie odwiedzał Chiny i Indie, zgłębiając tamtejszą kulturę i sztukę. Od 1906 roku dzielił swe życie między Stany Zjednoczone, gdzie pracował jako kurator Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, i Japonię. Publikował po japońsku i angielsku.