Lord Nevermore
Opis
Nowy przekład legendarnej powieści.
Bronisław – pełen wdzięku, choć nieco próżny antropolog. Staś – niespokojny artysta, w którym „chłód bezustannie miesza się z żarem”. Obaj wierzą, że chaos świata skrywa jakiś porządek i że to oni będą jego odkrywcami. Bronio i Staś. Bracisław i Zypcio. Malinowski i Witkacy? Co ich łączy? Wieloletnia przyjaźń, wzajemna fascynacja – a może coś jeszcze? Wspólna wyprawa na wyspy Pacyfiku odciśnie na ich relacji osobliwe piętno. Jego tajemnica będzie nurtować trzecią bohaterkę – Ellie Rose, żonę Bronisława, która pragnie narysować mapę męskości i kobiecości.
W monumentalnej powieści Agnety Pleijel wątki przyjaźni, miłości i zagadki płci splatają się z refleksją o poszukiwaniu siebie, odkrywaniu nieznanego, pamięci i umieraniu. Śledząc fascynujące losy bohaterów, przenosimy się z Zakopanego do Melbourne i na wyspy koralowe, z Adelajdy do Petersburga, Londynu i Warszawy. Uczestniczymy w najważniejszych wydarzeniach i sporach początkowych dekad XX wieku – od wojen po debaty dotyczące literatury, sztuki, psychologii i filozofii. I choć z góry znamy zakończenie, dajemy się porwać nurtowi tej wspaniałej, mieniącej się tysiącem barw historii.
O autorce
Agneta Pleijel
Urodziła się w 1940 roku. Jest jedną z najciekawszych szwedzkich powieściopisarek. Z wykształcenia antropolożka, jest także poetką, dramaturżką i tłumaczką. W Polsce ukazały się przekłady kilku jej powieści (Kto zważa na wiatr, Zima w Sztokholmie, Lord Nevermore, Wróżba. Wspomnienia dziewczynki, Zapach mężczyzny) oraz wybór poezji Anioły ze snu. W latach 2013–2016 zasiadała w jury Nagrody im. Zbigniewa Herberta.
Fragment
Spis treści
CZĘŚĆ PIERWSZA
CZĘŚĆ DRUGA
CZĘŚĆ TRZECIA
CZĘŚĆ CZWARTA
Recenzje
U Agnety Pleijel urzeka mnie jej zdolność patrzenia zarazem w mikro- i makroskali. Procesy historyczne wpływają na jednostkę, która jest w podróży międzykontynentalnej, gdy organizm trawi wypity alkohol, ona sama pragnie i tęskni za rzeczami, które zna z przeszłości. Bohaterki książek Pleijel pozwalają mi lepiej poznać siebie samą, przejrzeć się w ich szczerości, dosadnej, ale nie okrutnej – to właśnie zaleta szerokiego widzenia pisarki.
Agnieszka Drotkiewicz, „Vogue Polska”