Czwarta epoka
Opis
Koniec lat 50. XX wieku, apogeum zimnej wojny. Związek Radziecki skonstruował sztuczną inteligencję: prognozy komputera „Moskwa-2” sprawdzają się za każdym razem. W tokijskim laboratorium naukowym profesor Katsumi ma zbudować podobną maszynę. Testując możliwości swojego wynalazku, wydobywa z mózgu ofiary przypadkowego na pozór morderstwa informacje, które skierują go na trop wielopiętrowego spisku: ktoś prowadzi niepokojące badania ludzkich płodów.
Katastrofa klimatyczna, rozwój sztucznej inteligencji i eksperymenty genetyczne: wizjonerski japoński kryminał science-fiction z 1959 roku przedstawia świat niedaleki od naszej codzienności. To pierwsza powieść fantastyczno-naukowa z Japonii przetłumaczona na zachodnie języki. Obok charakterystycznej dla Abe dusznej i wizyjnej atmosfery technokratycznego świata na krawędzi upadku pobrzmiewają w niej echa powstających w tym samym okresie najwybitniejszych dzieł Stanisława Lema: bezkompromisowość wizji, odwaga w stawianiu pytań i prorocza niemal wnikliwość.
O autorze
Kōbō Abe
Urodził się w 1924 roku, zmarł w 1993. Jeden z najwybitniejszych powojennych japońskich pisarzy modernistycznych. Z wykształcenia lekarz, nigdy nie podjął praktyki lekarskiej. Zanim poświęcił się karierze literackiej, na życie zarabiał handlem ulicznym.
Należał do grupy literatów skupionych wokół czasopisma „Kindai Bungaku” oraz Yoru no Kai (Towarzystwo Nocy). Razem z poetą Hiroshim Sekine, reżyserem Hiroshim Teshigaharą i krytykiem Shin’ichim Segi założył Seiki no Kai (Towarzystwo Wieku).
W latach 1951–1962 był członkiem Japońskiej Partii Komunistycznej. Wśród inteligencji japońskiej był to okres radykalizmu politycznego, który powstał na tle rozczarowania porządkiem społecznym powojennej Japonii i niechęci do starszego pokolenia pisarzy, preferującego styl realistyczny. Został wyrzucony z partii za sprzeciw wobec metod działania jej kierownictwa, które uznawał za niedemokratyczne. Był członkiem Japońskiej Akademii Literatury (1955–1961). Prowadził w Tokio własną grupę teatralną, Abe Kōbō Studio (1973–1979).
W swoich utworach nawiązywał do twórczości Franza Kafki. W późniejszych powieściach można odnaleźć wpływy francuskiej nowej powieści z teatrem absurdu i realizmem magicznym. Bohaterowie Kōbō Abe pozostają zagubieni we współczesnym świecie, są bezbronni wobec otaczającej ich rzeczywistości. W latach 50. zainteresował się surrealizmem, co wpłynęło na późniejsze zainteresowanie fantastyką naukową. Czwarta epoka, w której komputer steruje procesem ewolucji, uznawana jest za pierwszą japońską powieść science-fiction. Międzynarodową sławę zdobył dzięki powieści Kobieta z wydm, sfilmowanej przez Hiroshiego Teshigaharę.